روز جمعه دوم تیر ماه 1396 نگارخانه ی آریا میزبان، اختتامیه و نمایش آثار نوجوانان شرکت کننده در کارگاه "قصه های دیجیتال قجری" بود.

گروه قصه گویی دیجیتال شهرزاد، در پنجمین دوره از برگزاری سلسله کارگاه های "قصه گویی دیجیتال برای نوجوانان" در آموزشگاه آریا، این بار به سراغ موضوع دوران قاجار و مجموعه عکس های به جامانده از این مقطع تاریخی رفته است. حاصل این کارگاه، ویدئوهای کوتاه چند دقیقه ای ساخته نوجوانان در قالب قصه دیجیتال(digital story) است.

مرجان فروغی، پژوهشگر حوزه ادبیات الکترونیک و مدرس قصه گویی دیجیتال، درباره ی ویژگی این دوره گفت:"هرعکس قصه ای در انتظار کشف است. در این کارگاه فضایی فراهم کردیم تا داستان پشت عکس های دوران قاجار را، از دریچه ی چشمان نوجوان امروز ببینیم."

"روایت گری دیجیتال" یا به قول گروه شهرزاد، "قصه گویی دیجیتال"، یک شیوه ی بیانی چندرسانه ای است. ترکیبی از عکس، فیلم، صدا، افکت های صوتی و تصویری که قرار است دیدگاه فرد را نسبت به یک موضوع نشان دهد.

لاله خسروی، عضو گروه شهرزاد و دانشجوی دکتری پژوهش هنر با رساله-ای روی رابطه ی قصه گویی دیجیتال و هوش اجتماعی درباره شیوه اجرای این کارگاه می گوید: "ابتدا نوجوانان را دعوت کردیم تا از میان مجموعه پرتره های به جا مانده از قاجار، تصویری را انتخاب کنند. سپس احساس و افکار آدم های داخل عکس را براساس زبان بدن و حالت چهره، بافت تاریخ اجتماعی آن دوران مطالعه کنند. و در ادامه یافته ها را در قالب یک روایت داستانی تخیل کنند."

حسین راستی مستندساز و تسهیلگر کارگاه های قصه گویی دیجیتال، درباره تفاوت این کارگاه با روند غالب بر جریان آموزش کشور گفت:" در اینجا همه-ی فعالیت ها از انتخاب سوژه تا شیوه ارائه و تدوین کار توسط خود نوجوانان انجام می شود. هنرجویان نه تنها نسبت به پروژه های شخصی خود که نسبت به پروژه های همدیگر هم احساس مسولیت می کنند. در کارگاه¬های ما برای نوجوانان، برخلاف روند جاری آموزش خلاقیت و همکاری جایگزین رقابت می شود."

در طول این مراسم هم، از تزئیات، فضاسازی، اجرای برنامه و پذیرایی افطاری به سبک قجری، ابتکارعمل دست نوجوانان بود. و هر کدام از اعضای گروه مسولیتی را برعهده گرفته بودند. از هنرجویان درباره ی این تجربه پرسیدیم. ابوالفضل کشانی 14 ساله مهمترین بخش این تجربه را فضای صمیمی گروه و متفاوت بودن شیوه آموزش مربیان می داند:" من آخرین نفری بودم که به گروه اضافه شدم. با تاخیر و بعد از ساعت شروع کلاس زمانی رسیدم که گروه مشغول گفت وگو درباره ی عکس های قاجار بود. با ورود من همه به ترتیب به من سلام کردند و جریان کلاس را به جلسه معرفی و خوش آمدگویی تغییر دادند. انگار یک رسم جاافتاده میانشان بود تا به تک تک شاگردان احترام بگذارند و لطف داشته باشند." مهریار دانیال که در هر پنج دوره ی کارگاه ها شرکت کرده است درباره تفاوت این دوره با دوره های قبل می گوید:" در ابتدا ما ارتباط خوبی با "دوره قاجار" برقرار نکردیم. همه چیز به نظرمان خیلی کهنه و آدم ها زشت می آمد. اما در طول کار نظرمان تا اندازه ای عوض شد و حالا کارهایی که ساختیم را دوست داریم."

در این جلسه نوع تعامل با حاضران هم چند سویه بود. درکنار جلسه ی پرسش و پاسخ حضوری، به ابتکار گروه شهرزاد، مخاطبان بازخوردهای خود را روی نشانه های کتاب در قالب مشخصی نوشتند و تصویرش را برای گروه فرستادند.