2 – اولین چالش : در ابتدای کارگاه متوجه شدیم نوجوانان مقاومت زیادی در بیان خود دارند . مهم ترین عامل در ترس از بیان خود قضاوت دیگران و نداشتن اعتماد به نفس بود که ریشه در روابط خانوادگی ، آموزش غلط در مدارس و همچنین عدم شناخت نسبت به " خود " بود . بنابراین اولین چالش ما از بین بردن فضای تشویق و تنبیه و قضاوت (چه از طرف هم کلاسی ها و چه از طرف والدین ) بود . به این منظور تشویق و تنبیه حذف شد و به نوجوانان گفته شد که خود مسئول پروژه های خود هستند و کسی بابت ساخت پروژه آنها را تشویق نمی کند و کسی هم بابت نساختن پروژه آنها را تنبیه نمی کند . ما تلاش زیادی کردیم تا فضای مبتنی بر نمره و قضاوت مدرسه از ذهن نوجوانان پاک شود و فضایی بدون قضاوت را در کلاس تجربه کنند.
3 – دومین چالش : پس از معرفی رسانه قصه گویی دیجیتال به نوجوانان هنگامی که از آنان خواسته شد طرح یک قصه دیجیتال را بنویسند تمامی آنها قصه هایی تخیلی نوشتند که بیشتر تحت تاثیر فیلم ها و انیمیشن هایی بود که دیده بودند. بنابراین هیچ کدام از آنها با اینکه ما خواستیم خودشان در قصه شان حضور داشته باشند حاضر نشدند خود را بیان کنند و یا حضوری مشهود در قصه های خود داشته باشند . بنابراین ما متوجه شدیم تنها راه رساندن آنها به خود بیانگری این است که اجازه دهیم به مرور و از طریق بیان قصه های خیالی خود جرات بیان خود را پیدا کنند.
4 – برای رسیدن به این منظور ( کمک به نوجوانان در بیان خود ) از شیوه های گوناگونی بهره گرفته شد . کارگاه های مثل کارگاه تفکر خلاق ، کارگاه خوب دیدن ، کارگاه خوب شنیدن ،نمایش فیلم های انیمیشن کوتاه ،فیلم های داستانی کوتاه و گفتگو درباره فیلم ها به نوجوانان کمک شد تا خود و جهان خود را بهتر ببینند و بدون ترس ایده ها و نظرات خود را بیان کنند و مهارت " تحلیل " مسایل و " گفتگو " با یکدیگر را بیاموزند.
5 – بجز این طی تمرینات مختلف به نوجوانان استفاده از ابزارهایی مانند موبایل های هوشمند ، دوربین های دیجیتال ، کار با نرم افزارهای تدوین صدا و تصویر و ... آموزش داده شد و در کنار پروژه اصلی تکالیف کوچکی مثل روایت سفر نوروز با استفاده از عکس و ... به آنان داده شد تا مهارت های لازم برای ساخت یک قصه دیجیتال را بیاموزند.
6 – قصه های دیجیتالی که ساخته شد هرچند برگرفته از ذهن نوجوانان و بیشتر تخیلی بودند اما کمک کردند تا آنها از بیان تخیل خود نترسند و در نهایت در جلسه نمایش قصه های دیجیتال با حضور والدین و دیگر مدعوین از جمله چند روانشناس و ... نوجوانان با اعتماد به نفس در برابر جمع درباره قصه های خود توضیح دادند و به سوالات بینندگان پاسخ دادند .
7 – در یک جمع بندی کلی قصه گویی دیجیتال کمک کرد تا نوجوانان از تخیل به واقعیت نزدیک تر شده و در دوره کنونی به راحتی قصه هایی درباره زندگی ، شخصیت ، خانواده و محله و شهر خود بسازند. درواقع ما به دو هدفی که مورد نظر بود رسیدیم اول اینکه نوجوانان به خود بیانگری رسیدند و دوم اینکه استفاده بهینه از ابزارهای موجود را فرا گرفتند
نکته مهم اینکه تمام تمرین ها و تجربیات در کلاس به نوجوانان کمک کرد تا استعداد و توانایی های خود را کشف کنند . مثلا محمد فهمید که می تواند فیلمساز باشد. اشکان توانایی طراحی و نقاشی اش را کشف کرد . مهریار توانایی اش را در تلفیق تصویر و موسیقی کشف کرد.
